گشنیز یک نوع سبزی وشبیه به جعفری است که معمولا در انواع آش ها وسبزی های خورشتی کاربرد فراوان دارد.
این گیاه بومی جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا می باشد و در ایران معمولا شهرهایی مانند نهاوند در استان همدان و خوزستان یافت می شود و دارای طبیعتی سرد و خشک است.
ارتفاع گیاه گشنیز تا نیم متر نیز می رسد.
قسمت های مورد استفاده گشنیز
از قسمت های مختلف گشنیز از جمله برگ و ساقه آن به عنوان سبزی خوردنی استفاده می شود.
همچنین از دانه های گشنیز در کشور های مختلف از جمله هند به عنوان ادویه استفاده می شود که این ادویه در ایران نیز به عنوان یکی از طعم دهنده های معطر کاربرد دارد علاوه بر این از ریشه گشنیز در بعضی از کشور ها مانند تایلند در آشپزی استفاده می شود.
مواد طبیعی موجود در گشنیز
گیاه گشنیز دارای مواد طبیعی و عناصر مختلفی از جمله کربوهیدرات ها ؛ قند ها ، فیبرها ، آب ، انواعی از ویتانین ها از جمله ویتامین آ ، و انواعی از ویتامین های ب ، عناصری مانند کلسیم ، آهن ، فسفر ، پتاسیم ، سدیم ، روی ، منزیم و... است.
خواص گشنیز
- تقویت معده
- کمک به هضم غذا
- از بین بردن التهاب
- بادشکن
- ضد نفخ
- درمان اگزما
- درمان ریزش مو
- درمان دیابت و قند خون
- درمان نفخ شکم در کودکان ونوزادان
- درمان سرما خوردگی
- تقویت دستگاه گوارش
- کاهش ابتلا به سرطان
- درمان یبوست
- ضد آفت و جوش
- نیرو دهنده
- مفید در درمان بیماری های عفونی
- تقویت حافظه
- ضد باکتری و کرم
- درمان شب کوری
بعد از هر غذا یک استکان از عرق گشنیز میل شود.
موارد منع مصرف:
مصرف بیش از حد آن باعث حالت گنگی و بی حسی در مصرف کنندگان میشود.
دیدگاه خود را بنویسید